حال که موضوع بحث روشن شد و معلوم گشت که در باره چه چیز بحث می کنیم، اینک میگوئیم: جای هیچ شک نیست که ما در خود معنائی و حقیقتی می یابیم و مشاهده می کنیم که ازآن معنا و حقیقت تعبیر می کنیم به(من)، (و میگوئیم من پسر فلانم، - و مثلا در همدان متولد شدم، - من باو گفتم و امثال این تعبیرها که همه روزه مکرر داریم).
