معاشرت-اسلام

ادب شگفت و عجب،[1]دانش، معرفت، روش پسندیده.[2] ادب در لغت نامه های عربی، تمرین دادن نفس[3]و حسن اخلاق[4]شمرده شده است و ابن منظور ادب را راهنمای مردم به سوی کار پسندیده، و بازدارنده آنها از کار زشت می داند.[5]

انسان موجودی است اجتماعی و ناگزیر از معاشرت؛ و معاشرت اسلامی، اصولی دارد که در زیر می آید: