کارون چشم انتظار نشسته است، چشم انتظار روزهایی که "یک نفس راحت" بر مردم شهرش حرام نبود، شهری که همه چیز در آن دست به دست هم داده تا هوایش را آلوده‌تر کنند، شهری که اگر حرف اول و آخر آن را از نامش حذف کنی به هوا می‌رسی اما هوا را در هیچ کدام از نخل زارهایش پیدا نمی‌کنی.
