CT-اسکن

ایزوتوپ‌های تابش‌کننده پوزیترون نظیر کربن، نیتروژن، اکسیژن و فلورین همه از عناصر اصلی ترکیبات مختلف بدن هستند و لذا به راحتی در واکنش‌های متابولیک وارد می‌شوند.

فتون پس از برخورد با الکترون مقداری از انرژی خود را از دست می دهد و انرژی باقیمانده ضعیف تر و دارای طول موج بلند تر است و در نسوج نرم و بافتهای با عدد اتمی پائین نقش اساسی ایفا می‌نماید.

ایزوتوپ‌های تابش‌کننده پوزیترون نظیر کربن، نیتروژن، اکسیژن و فلورین همه از عناصر اصلی ترکیبات مختلف بدن هستند و لذا به راحتی در واکنش‌های متابولیک وارد می‌شوند.

فتون پس از برخورد با الکترون مقداری از انرژی خود را از دست می دهد و انرژی باقیمانده ضعیف تر و دارای طول موج بلند تر است و در نسوج نرم و بافتهای با عدد اتمی پائین نقش اساسی ایفا می‌نماید.

ایزوتوپ‌های تابش‌کننده پوزیترون نظیر کربن، نیتروژن، اکسیژن و فلورین همه از عناصر اصلی ترکیبات مختلف بدن هستند و لذا به راحتی در واکنش‌های متابولیک وارد می‌شوند.

فتون پس از برخورد با الکترون مقداری از انرژی خود را از دست می دهد و انرژی باقیمانده ضعیف تر و دارای طول موج بلند تر است و در نسوج نرم و بافتهای با عدد اتمی پائین نقش اساسی ایفا می‌نماید.

ایزوتوپ‌های تابش‌کننده پوزیترون نظیر کربن، نیتروژن، اکسیژن و فلورین همه از عناصر اصلی ترکیبات مختلف بدن هستند و لذا به راحتی در واکنش‌های متابولیک وارد می‌شوند.

ایزوتوپ‌های تابش‌کننده پوزیترون نظیر کربن، نیتروژن، اکسیژن و فلورین همه از عناصر اصلی ترکیبات مختلف بدن هستند و لذا به راحتی در واکنش‌های متابولیک وارد می‌شوند.

فتون پس از برخورد با الکترون مقداری از انرژی خود را از دست می دهد و انرژی باقیمانده ضعیف تر و دارای طول موج بلند تر است و در نسوج نرم و بافتهای با عدد اتمی پائین نقش اساسی ایفا می‌نماید.

فتون پس از برخورد با الکترون مقداری از انرژی خود را از دست می دهد و انرژی باقیمانده ضعیف تر و دارای طول موج بلند تر است و در نسوج نرم و بافتهای با عدد اتمی پائین نقش اساسی ایفا می‌نماید.