آرتروز-زانو

آرتروز زانو رایج‌ترین‌ نوع آرتروز به شمار می‌‌رود و در حقیقت تخریب و فرسایش مزمن غضروف مفصلی اطراف زانو است. این بیماری عموماً افراد بالای 45 سال را هدف قرارمی‌‌دهد، با این همه در هر سنی احتمال ابتلا به آرتروز زانو وجود دارد.

یکی از درمان‌‌های آرتروز ستون فقرات فیزیوتراپی است، تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) با تکانه‌های الکتریکی با ولتاژ پایین توسط الکترودهای متصل شده به بدن در محل درد تحریک می‌شوند. این روش منجر به تسکین درد برخی از بیماران می‌شود.

آرتروز زانو یک عارضه پیش رونده است که بارزترین نشانه آن زانو درد می‌‌باشد. اکثر بیماران با درمان‌‌های بدون جراحی بهبود پیدا می‌‌کنند و پزشک فقط برای افرادی که به درمان‌‌های بدون جراحی پاسخ مثبت نمی‌دهند جراحی را تجویز می‌‌کند.

ورم مفصل زانو عملکرد و انعطاف‌پذیری زانو را محدود می‌کند، برای مثال بیمار مبتلا به علائم آب آوردن زانو به دشواری می‌تواند زانوی متورم را کاملاً خم یا صاف کند و در زمان دراز کردن و بی‌حرکتی پا زانو معمولاً 15 تا 25 درجه خمیدگی دارد.

رییس انجمن طب فیزیکی، توانبخشی و الکترودیاگنوز ایران گفت: در صورتی که آرتروز بسیار پیشرفته بوده و مانعی در برابر فعالیت فرد باشد یا انحراف مفصل ایجاد کند، می‌توان برای بیمار عمل جراحی انجام داد.

اصل اول درمان آرتروز زانو، کاهش فشارهای مکانیکی است. پس اولین توصیه کاهش وزن است، اما مشکلی که در کاهش وزن افراد مسن وجود دارد، بی‌تحرکی آنها به علت درد زانوست، بنابراین باید میزان کالری دریافتی محدود شود و البته بیماران باید همزمان با رژیم گرفتن، فعالیت بدنی خود را کاهش ندهند.