استاد-عرفان

او اعجوبه عرفان قرن چهاردهم شمسی بود و به افکار محی‌الدین عربی تعلق خاطر بسیار داشت.

عرفا از انسان کاملی که ضرورتاً باید همراه نوسفران باشد گاهی به «طایر قدس» و گاهی به «خِضْر» تعبیر می کنند: