پوشیده نمانَد که قرآن منشأ حسنات و مبدأ خیرات و عبادات است. به جهت آن که چون، صاحب سعادت را به مساعدت، توفیق دولتِ قرائت دست دهد، و در وعد و وعید و بیم و امید و ثواب و عِقابِ آن تفکّر نماید، هر آینه، رغبت او به طاعت، زیاد شده، رَهبت (ترس) او از مُحرَّمات پدید آید
