اسرا

پس از شروع عملیات، گروهبان علی پرآهوئی و سرباز عظیمی که خدمه یک دستگاه تانک بودند بی مهابا به قلب دشمن زده بودند، توسط نیروهای دشمن محاصره و به اسارت درآمدند.

حتی صبر نکردند که روز عید فطر سپری شود و همان اول صبح بدون هیچ دلیل مشخص یا حتی بهانه گیری‌ای آسایشگاه به آسایشگاه می‌گشتند و اذیت می‌کردند.از بخت خوب ما یک گروهبان دوم بنام «عوض» که دانشجو بود و معمولاً همیشه یک کتاب دستش بود و کسی را نمی‌زد به ما برخورد.

یکی از دلایل عدم مقابله ارتش عراق با حمله آمریکا نارضایتی این ارتش از صدام بود. نارضایتی عراقی‌ها در جریان تبادل اسرا بود. ما 40 هزار اسیر داشتیم و عراقی‌ها70000 اسیر.

سردار باقرزاده در نشست با نمایندگان کمیته صلیب سرخ گفت: اسامی 144 نفر از جنایتکاران جنگی عراق که در زمان اسارت بچه‌های ما در عراق مرتکب جنایت شدند در اختیار داریم. آماده‌ایم که این‌ها را تحت‌تعقیب بین‌المللی قرار بدهیم.

9 اردیبهشت 1364- جمهوری اسلامی ایران دریک اقدام انسان دوستانه 48 تن از اسرای معلول، بیمار و سالمند عراقی را به طور یکجانبه آزاد کرد.

روزانه دو قرص نان و یک لیوان آب می‌داند. کف زمین هم سیمانی بود. برای اینکه شب نتوانیم بخوابیم، کف سلول را پر از آب می‌کردند. شب‌های سرد پاییز و زمستان نشستن و خوابیدن را در آب سرد غیرممکن می‌کرد.

«اِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکةُ اَلاّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ اَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتی کنْتُمْ تُوعَدُونَ»[1]