اسماء-الاهی

بی گمان برای خداوند مظاهر تمام و کمالی است که از آنان به چهارده معصوم (ع) یاد می شود. این انوار الهی به سبب همین ویژگی بر عرش الهی احاطه دارند، چنان که خداوند این گونه است

در آیات قرآن مجید و روایات اسلامی تعبیری به عنوان «اسماء حسنی» (نام های نیک خداوند) دیده می شود که در قرآن به صورت سر بسته، و در اخبار به طور مشروح آمده است، این اسماء همگی بیانگر صفات او است، و با توجه به این که همه نام ها و صفات او نیک است انتخاب این عنوان بیانگر این حقیقت است که این دسته از نام ها دارای اهمیت ویژه ای است

(با تأکید بر دیدگاه های دو اندیشمند: علامه طباطبائی و امام ابومنصور ماتریدی)