امام-حسین(علیه-السلام)

پیشوای سوم شیعیان، دومین فرزند حضرت علی ـ علیه السلام ـ و حضرت فاطمه زهرا ـ علیها السلام ـ امام حسین ـ علیه السلام ـ روز سوم یا پنجم[1] شعبان سال چهارم هجری در شهر مدینه به دنیا آمد. با تولد او خانه فاطمه و علی ـ علیهما السلام ـ به نور جمال این نوگل باغ ولایت و چراغ فروزان آسمان امامت معطر و روشن گردید.

قطعاً مفهوم سعادت برخورداری از لذایذ و رسیدن به آنچه انسان می خواهد، نیست که بدبختی را نقطه مقابل آن یعنی دوری از لذایذ بدانیم

امام حسین(علیه السلام) در واقعه عاشورا سیاست و عرفان را با هم تلفیق کرد. تابلوی عاشورا صحنه ی تلاقی اوج رضایت مندی امام حسین(علیه السلام) و تحمل درد و رنج قیام و جنگ علیه ابرقدرت های زمان خود بود

واقعه ی عاشورا ، با همه ی بزرگی مصیبت و بی هماوردی فجایعی که بر بزرگترین انسانهای تاریخ داشت، درسهای فراوانی دارد

به راستی گناه امام حسین علیه السلام چه بود که باید این چنین خود و خانواده و یارانش کشته می شدند و به اسارت گرفته می شدند؟!

امام حسین(علیه السلام) در تمام عرصه هستی تنها یک نفر بوده و هست و یزیدبن معاویه هم همینطور و کسی از انسانها را نمی توان با امام حسین (علیه السلام) مقایسه کرد همانطور که خود اهل بیت فرمودند: «لا یقاس بنا احد» یعنی هرگز کسی با ما مقایسه نمی شود