امام-حسین

بابا در تمام سال‌های خدمتش مشتاقانه به دنبال شهادت بود. وقتی پدرم از بازنشستگی‌اش صحبت می‌کرد غمی در چهره‌اش نمایان می‌شد. دوست داشت این همه دویدن برای یک هدف والا باشد و اینکه آخرش ختم به خیر شود.

محدّثین و مورّخین در کتاب هاى مختلف آورده اند:آن هنگامى که حضرت ابا عبداللّه الحسین صلوات اللّه و سلامه علیه به سرزمین کربلا وارد شد، چند روزى پس از آن ، یکى از یاران خود را با پیامى به سوى عمر بن سعد فرستاد که : با تو صحبتى دارم ، امشب در میان دو لشکر همدیگر را ملاقات کنیم

همان‌گونه که بیان شد مقام حضرت امیرالمؤمنین(ع) آن چنان عظیم بود که رسول خاتم(ص) به ایشان متوسّل می‌شدند، امّا گاهی امیرالمؤمنین‌علی(ع) نیز برای برخی امور مهم به فرزندش امام حسین(ع) متوسّل می‌شد. این در حالی است که امام علی(ع) در اوج قدرت ظاهری و باطنی بود و هر چه می‌خواست برای ایشان مهیّا بود.

راویان واقعه کربلا نوشته اند تا اصحاب زنده بودند، تا یک نفرشان هم زنده بود، خود آنها اجازه ندادند یک نفر از اهل بیت پیغمبر، از خاندان امام حسین علیه السلام، از فرزندان، از برادرزادگان، از برادران، از عموزادگان، به میدان برود

در بخش‌های گذشته روشن شد که تمام موجودات برای حضرت سیّدالشهدا (ع)  اشک ریختند و این دلیل آشکاری است که حقیقت نوریّة حضرت سیّدالشهدا (ع)  در تمام موجودات عالم سریان و جریان دارد

بعد از آنکه حضرت ابراهیم (ع)  هاجر(س) و فرزندش اسماعیل (ع)  را در سرزمین بی‌آب و علف مکّه تنها گذاشت، فرزند خردسالش پای به زمین زد و آب زمزم از آن جاری شد؛[1] امّا خداوند در عوض روزهایی که در صحرای کربلا مانع آب‌رسانی به حضرت سیّدالشهدا (ع)  شدند، میلیون‌ها چشم گریان را همچون چشمه‌ای جاری، به امام حسین (ع)   ...

آیت الله ناصری بیان کرد: اگر حکومت انقلاب اسلامی شکل نگرفته بود،‌ شرایط به نحوی بود که اسلام نابود شده بود و امام خمینی مانند امام حسین (ع) برای نجات اسلام بپا خواست.

گاهی انسان آن چنان آلوده به گناه می‌شود که توبه و استغاثه او نزد خداوند پذیرفته نمی‌شود[1]. در این حال، خداوند به بندگان ویژة خود، یعنی اهل‌بیت: فرمان می‌دهد از پیروان خود شفاعت کنند؛ زیرا اگر ایشان شفیع بارگاه الهی برای شخص گنهکار شوند، خداوند مشکلات معنوی آنان را رفع نموده و توبه‌شان را می‌پذیرد.

امام حسین(ع) در قرآن چنین روایت شده است:

«الکامل فی التاریخ»: تشنگی حسین (ع) شدت گرفت. نزدیک فرات شد تا آبی بیاشامد