امام-سجاد

معاویه در نیمه رجب سال 60 از دنیا می رود، پیکی از طرف یزید وارد مدینه می شود، نامه ای برای فرماندار مدینه (ولید) آورده که از او می خواهد از چند نفر برای خلافت یزید بیعت بگیرد، یکی از آنها فرزند رسولخدا سید جوانان بهشت حسین بن علی (ع) می باشد.

وقتی امام حسین علیه السلام به شهادت رسید، دشمنان بی رحم که به خاطر دنیا به جنگ حسین علیه السلام آمده بودند، آنچه بدست آوردند، غارت کردند، حتی لباس آن حضرت را به یغما برده و پیکر غرقه به خون آن بزرگوار را برهنه، روی خاک گرم کربلا گذاشتند.

امام سجاد - علیه السلام - در شرایطی عهده دار امر امامت گردید که سنگین ترین غمها و جراحتهای روحی و عاطفی بر قلبش وارد شده بود

شجاعت امیرالمؤمنین علیه السلام زبانزد خاص و عام است، و اگر گفتار امام سجاد علیه السلام را در مجلس ابن زیاد و در مجلس یزید و مخصوصا خطبه آن بزرگوار را در مسجد شام در نظر بگیریم، شجاعت این بزرگوار نیز بر ما روشن می شود.

فصاحت به معنی خوب سخن گفتن، مجاز، کنایه، لطایف و مثالها را به کاربردن است، و بلاغت سخن خوب گفتن، بجا سخن گفتن، از طول کلام بی فایده پرهیز داشتن است. فصاحت و بلاغت امیرالمؤمنین، مورد اقرار همه است، طوری که درباره نهج البلاغه گفته شده:

رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات فارس گفت: در ساخت نیم ضریح خیمه‌گاه امام سجاد (ع) چند تخصص از جمله قلمزنی و طراحی داخلی از خاتم به کار گرفته شده است.

امام سجاد(ع) در دعای بیست و پنجم، پس از آن که از خدای متعال برای پرورش فرزندان یاری می‌خواهد، به تربیت دینی و اخلاقی فرزندان اشاره می‌کند و در اهتمام به امر تربیت فرزندان با اشاره به مشکلات آن از خدای متعال درخواست یاری می‌کند و می‌فرماید: «و مرا در تربیت فرزندانم یاری فرما.»