امام-هادی-(-ع-)

                      

امام هادی(ع) نمونه ای از انسان کامل و مجموعه سترگی از اخلاق اسلامی بود. «ابن شهر آشوب» در این باره می نویسد:

بیشتر حکومت هایی که در طول تاریخ بر پایۀ معارف شیعه امامیه شکل گرفته اند، در پی تحقق اهداف و منویات دین اسلام بوده اند که عمدتاً در قرآن و سنت و سیره ائمۀ معصوم (ع ) خلاصه میشد

موضوع سازمان وکالت در عصر ائمه و معرفی وکلا از جمله مباحث اساسی و تعیین کننده در تحلیل و شناخت ابعاد گوناگون حیات ائمه و پیروان آنهاست

معارف ناب اسلامی چیزی نیست که بتوان آن ها را از دید یک انسان عادی تفسیر کرد و به کنه آن واقعیات رسید، بلکه باید به مفسران واقعی یعنی آنان که به اصل و ریشه این معارف الهی رسیده اند مراجعه کرد و از دریای بی کران آن سیراب شد.

رفیعی، علی، چاپ سوم، 1373، وزیری، شومیز، 163ص، 1500 ریال. با رحلت حضرت رسول صلی الله علیه و آله کفاری که لباس اسلام به تن کرده بودند، زمینه را برای مبارزه با اسلام مناسب دیدند و بر اثر کوتاهی مسلمانان صدر اسلام، خلافت از مسیر اصلی خود منحرف شد و افرادی به ناحق بر این منصب الهی تکیه زدند

مؤسسه پیام امام هادی (ع) به مدد توکل، پشتکار، خلاقیت و روحیه تعاون و همکاری پژوهشگران خود، تاکنون تحقیقات و پژوهش های درخور و ارزشمندی را در اختیار مراکز و حوزه های علمی قرار داده که منتخب کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، انتخاب برتر در کتاب سال ولایت و گزینش برتر در کتاب سال حوزه، بخشی از افتخارات علمی و فرهنگی این مؤسسه تحقیقاتی است.

امام هادی(ع)پس از شهادت پدر بزرگوار،در محیطی بسیار سخت و در وضع بسیار دشوار می زیست و معاصر حکومت «متوکل »بود که به دشمنی با امام(ع)و تعقیب یاران وی و در هم شکستن پایگاههای او زبانزد بود وهر روز درین دژ خوئی ها پیشتر می رفت و در دستگاه حاکم نیز این بد رفتاریهاگسترش می یافت تا آنجا که متوکل خطر بحران حکومت خویش را احساس کرد و بر آن شد تا با دو روش ...

دوره امام هادی(ع)، آغاز مجدّد حبس آشکار امامان شیعه است. ظاهر سازی های مأمون و معتصم نسبت به امام رضا و امام جواد(ع) به پایان می رسد و متوکّل عباسی، چهره حقیقی خلافت را نشان می دهد

از ویژگیهای مهم امامان معصوم علیه السلام برخورداری آنان از پایگاههای مردمی است. و چون دشمنان آنان (حکمرانان اموی و عباسی) به اهمیت این پایگاه و نقش آن در تداوم خط امامت واقف بودند همواره سعی می کردند، توده های مردم را از امامانشان دور نگهدارند و میان امت و امامت جدایی افکنند.