اندرزگو

اگر حاکمیت طاغوت، از این کهن سرزمین رخت بر بست، ناشی از جانفشانیهای مردان بسیاری بود. آنان از جاه و جلال و مکنت و مال و از همه مهمتر، از «خود» در راه او گذشتند.

سید علی اندرزگو، به سال 1318 هجری شمسی و در ظهر یکی از روزهای ماه مبارک رمضان متولد شد.پدرش سید اسد الله اندرزگو در بازارچه گمرک تهران، حوالی میدان شوش و پایین خیابان صفاری منزل داشت

سید علی اندرزگو، به طوری که گذشت، سراسر سالهای دهه 1330 را به فعالیت در کارگاه نجاری و سپس اداره مغازه لبنیات فروشی خود گذراند

بسیاری از کسانی که قبلا با وی همکار و دوست و هم مسلک بودند، تا مدتها او را ندیدند.اختفای او تقریبا یکسال طول کشید و در این مدت فقط با برخی از یارانش تماس می گرفت

او برای رفتن به مشهد، از راننده همیشگی، یعنی ابوالقاسم محمد زمان (زمانی) کمک گرفت.محمد زمان می گوید «از زمان مدرسه چیذر با او [شهید اندرزگو] تا حدود سالهای 1351 آشنا بودم.در طول چند سال آشنایی ام با او چون ماشین داشتم در اکثر مسافرتهایش به شهرهای مختلف ایران با او بودم.خاصه در سالی که یک بار مسافرت به مشهد کرد..» . (1)