یک جامعه شناس معتقد است: معماران جامعه ایرانی امروز بیش از هر زمان دیگری به ساختن «جامعه اُرسی»، «جامعهای با پنجرههایی از شیشههای رنگی» نیاز دارند؛ جامعهای که تکثر و تنوع را به رسمیت بشناسد، جامعهای که ایمنی و امنیت را در «تکثر منسجم» جستوجو کند.
