دیدن چیزهایی که مردم در روزمره زندگیشان با آنها مواجهند، در پرده سینما چه لطفی میتواند داشته باشد؟ اگر سینماگر صرفا آلارم و هشداردهنده جامعه است و برای جامعه دل میسوزاند، چرا به وقت فروش دست به دامن مردمی میشود که آنها را در یک فرود اخلاقی و اقتصادی و در یک فلاکت نشان داده است؟