بوسنی

لبخند من انتقام من است، کتاب عجیبی است. آن‌قدر خوب نیست که بی‌شک و تردید خواندنش را به همه توصیه کنی، ولی آن‌قدر نکته برای فهمیدن دارد که نتوانی از آن بگذری.

قرآن جیبی ام را درآوردم. رسول گفت حالا که از این غذا نخوردیم تفألی به قرآن بزنیم ببینیم چه می گوید. قرآن را بوسیدم و باز کردم.

شهدا و رزمندگان ایرانی که در طول 4 سال جنگ، خود را به بوسنی و هرزگووین رساندند؛ علاوه‌بر کمک‌های مادی و درمانی، فرهنگ ایثار و شهادت و روحیه جهادی را به مسلمانان آن منطقه هدیه دادند.

گفت ما با 300هزار کشته و مجروح نتوانستیم حق‌مان را بگیریم؛ اما شما با فیلم‌تان کاری کردید که خودشان فردای آن روز می‌گفتند از چهار معاونت، دو تا و از 15 وزیر، هفت تا برای شما. همه‌چیز برعکس شد.

تاثیرگذاری حتی شوکه‌کننده‌ترین تصاویر نیز ممکن است زمان ببرد. جنگ در بوسنی هنوز شروع نشده بود که ران هویو آمریکایی این عکس را از سرباز صربی که به زنی مسلمان که تیر خورده لگد می‌زند، گرفت.

گروه سینمایی «هنر و تجربه» با مشارکت سفارت آلمان در ایران برنامه­ ای با نام «فورم اکسپندد» را در تاریخ برگزار می‌­کند.