سال 1849 در گوشه ای از این جهان، داستایفسکی به اعدام محکوم و در آخرین لحظه عفو شد. دقیقا 140 سال بعد در گوشه ای دیگر از همین جهان ساموئل بکت از دنیا رفت. داستایفسکی از مردمی حرف می زد که در جای جای این جهان گرفتار رنج فراوان بودند و 140 سال آوارگی و بی خانمانی را تحمل کردند.
