تنبور

منزلش در کوچه ای خلوت منتهی به خیابان شریعتی و با سردری از کاشی ماندگار که نام کیخسرو پورناظری بر آن حک شده است، رخ نمایی می کند. این خانه سال هاست که راوی نغمه های کهن ایرانی است.

نخستین باری که عموم ایرانیان صدای تنبور را شنیدند، سال 1339 بود که در یکی از برنامه های موسیقی رادیو، «درویش امیر حیاتی» اثری را اجرا کرد.

هنرمندی از جنس صفای مردمان و طبیعت دالاهو، از مبدأ مقامات تنبور باستانی؛ راوی و خالق نواهای ماندگار تنبور. ماندگاری تنبور و مقاماتش و فرهنگ کپی مرتبط با آن دغدغه همیشگی علی اکبر مرادی، مقام دان، مقام خوان و نوازنده چیره دست و صاحب سبک تنبور است.

هوره از نواهای قدیمی مردم کرد است . مشهور است نکیسای باربد برای خسرو و شیرین هوره می خوانده است

کتاب «ته رزهای باستانی تنبور» (روایت سازی مقامات مجلسی و مجازی) به روایت استاد «علی‌اکبر مرادی» که آوانگاری و نت‌نویسی آموزشی و تحلیلی آن توسط «حیدرکاکی» ثبت شده است، به‌زودی منتشر می‌شود.