بشر، آنگاه که از تلاش بی حاصل خویش در برهوت دنیای مادی و ناکامی های جانکاه و در حسرت خود ساخته و آه و افسوس های بی پایان، دچار سرگشتگی می گردد و همه روزنه های امید را به روی خود بسته می بیند، آن دم که در پی شکست ها و نرسیدن به خواسته ها، نور ضعیف شعله حیات در وجودش به خاموشی و سردی می گراید آن زمان که طناب وجود آدمی در سنگلاخ بودن و در فراز و نشیب ...
