نویسنده با تأکید بر لزوم نقد اخلاقی فقه، ادیان و قدرت، تفکیک جامعه دینی از جامعه اخلاقی را امکان پذیر می داند. اخلاق در اولویت دادن ها نمود می یابد مثلاً دموکراسی اخلاقی تر از دیکتاتوری و دین داری اخلاقی تر از بی دینی است و دین اگر بر این مبنای اخلاقی بنا نشود مبنای محکمی ندارد.
