حافظ

حافظ ، دیدار یار را عین دولت می داند و بر آن است که گدایی در کوی یار بر پادشاهی ارجح است. این غزل بسیار زیبا را با هم می خوانیم.

حافظ در این غزل از میدان داری جماعت جاهل و عزلت فرهیختگان گلایه ها دارد: فلک به مردم نادان دهد زمام مراد ؛ تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس

دمی با حافظ هم کلام شویم...

حافظ و پیر می فروش

روزمان را با غزلی زیبا از حافظ لطافت دهیم: از سر کوی تو هر کو به ملالت برود ، نرود کارش و آخر به خجالت برود ...

امروز با حافظ و یار غایب

امروز با حافظ و یکی از معروف ترین غزل هایش: مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو ...

خوشا ما ایرانیان که حافظ را داریم...

امروز با حافظ و توصیه دائمی اش که بکوش از عشق بی نصیب نمانی...

خواجه شمسُ‌الدّینْ محمّدِ پسر بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی (727 – 792 هجری قمری) مشهور به لِسانُ‌الْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسانُ‌الْعُرَفا و ناظِمُ‌الاُولیاء، متخلص به حافظ ، از مفاخر ایران است که نامش در جهان می درخشد.