حضرت-عباس-علیه-السلام

خورشید به وسط آسمان رسیده بود که قنبر، دوان دوان خود را به مسجد رساند، بر آستانه در ایستاد و نفس زنان امیر مؤمنان، علی علیه السلام را از به دنیاآمدن نوزادشان باخبر ساخت و عرض کرد: «مولای من! هم اکنون آمده ام که هم بشارت دهم و هم اسم و کنیه نوزاد را از شما بپرسم.»

با اندکی دقت در زندگی غرورآفرین حضرت عباس علیه السلام وبه ویژه درخشندگی چشم گیر او درواقعه کربلا، میراث سترگی که امامعلی علیه السلام و نیاکان حضرت عباس علیه السلام دراو به ودیعه گذاشته بودند، به خوبیدیده می شود

عباس، شجره طیبه ای است که ریشه در اعماق سرزمینی پاک و نمونه دارد. ریشه های این درخت، از منابعی تغذیه می کند که سرشار از کرامت و مجد و بزرگواری است

تابش طلایی آفتاب، چهارمین روز شعبان سال 26 هجری قمری را در مدینه نوری دیگر می بخشید. بلور دل های شیفتگان امیرمؤمنان علی علیه السلام لبریز از شور و شوق می شد و کوچه های بنی هاشم، آغوش خود را به روی زائران خانه حضرت می گشود

چون تشنگی بر حسین و یارانِ او سخت گشت، کودکان به امام علیه السلام شِکوِه آوردند و از فَرط عطش بنالیدند

زندگانی حکمت آمیز و غرور آفرین پیشوایان معصوم علیهم السلام و فرزندان برومندشان، سرشار از نکات عالی و آموزنده در راستای الگوگیری از شخصیت کامل و بارز آنان بوده و نیز درسهای تربیتی آنان نسبت به فرزندان خویش، در تمامی زمینه های اخلاقی و رفتاری، سرمشق کاملی برای تشنگان زلال معرفت و پناهگاه استواری برای دوستداران فرهنگ متعالی اهل بیت عصمت علیهم السلام ...

امروز بوی گل یکی از فرزندان امام علی علیه السلام توی فضا پیچیده. بوی لاله عباسی می آید. بوی حضرت عباس علیه السلام ؛ چون امروز تولد این مردِ بزرگ است. حضرت عباس علیه السلام برادر امام حسین علیه السلام است. او روز چهارم شعبان سال 26 هجری قمری در شهر مدینه به دنیا آمد. این روز خوب و این عیدِ قشنگ را به همه شما بچه های خوب تبریک می گوییم.

چهارم شعبان، یادآورِ خاطره ای شاد و به یادماندنی از تولد نوزادی با چهره ای زیبا و شأنی والاست؛ روزی که خانه کوچک علی علیه السلام بار دیگر ستاره باران شد و تحفه ای دیگر از سوی پروردگار بزرگ به ایشان ارزانی گشت

با اندکی دقت در زندگی غرورآفرین حضرت عباس (علیه السلام) به ویژه درخشندگی چشم گیر او در واقعه کربلا، میراث سترگی که امام علی (علیه السلام)و نیاکان حضرت عباس (علیه السلام) در او به ودیعه گذاشته بودند، به خوبی دیده می شود

عباس جان! از تو که می نویسم، تمام کلمات خیس اند و در سکوت یاد تو، چیزی جز دریا نمی گذرد. ای ایستاده ترین دریا ! مشک خالی ات، اشتیاق تمام آب های جهان را برانگیخته است تا قطره قطره تو را فریاد کنند.