خدای-متعال

ذات حضرت حقیقتى است که مطلقاً کثرت و تعدد و اجزائى براى او متصور نیست، ذاتى است که تجزیه به این جزء و آن جزء و به ذات و اسم و ذات و صفات نمى‌شود.

واژه ای عربی، از ریشه (و . ح . د) مصدر باب تفعیل است . و در لغت به معنای یکی کردن و هم یکی دانستن (1) آمده است . ولی هر گاه برای خداوند متعال استعمال شود، به معنای یکی دانستن است . (2)

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (ص) رسید،به خانه ی حضرت علی و فاطمه (ع) آمد و اسماء (2) را فرمود تا کودکش را بیاورد.اسماء او را در پارچه یی سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد،آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت (3).

کتاب : تفسیر حکیم    ج‌3        

نام امام هفتم«موسی»، لقبش«کاظم»، مادرش بانویی با فضیلت به نام «حمیده» و پدرش پیشوای ششم حضرت صادق علیه السلام است. ایشان در سال 128 هجری در سرزمین «اَبواء» یکی از روستاهای اطراف مدینه چشم به جهان گشود و بوستان محمدی را رونقی دیگر بخشید، مقدمش گلباران.

در ارزیابی شخصیت افراد، اصولاً مجموعه ای از صفات و ویژگی آن ها مؤثر و تعیین کننده است. البته گاهی اوقات تنها یکی از ویژگی های برجسته یک فرد، می تواند شخصیت او را از دیگران متمایز کند.

 َ إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِیمُ‌

پنج هدف از منظر قرآن مطرح است که انسان را به هدف نهایی که عناوین مختلفی مثل قرب الهی ، لقاء الله، سیر إلی الله، وصول به عندالله و عباراتی از این قبیل برای آن انتخاب کردند ، برساند

خداوند متعال برای تبیین حقایق غیبی و آشنایی و تعریف اذهان بشر با این امور، بر وی منت نهاده و این حقایق را در لباس تمثیلات و تشبیهات و در لباس محسوسات و ملموساتی که دسترسی به آن ها و فهم و درک شان برای عقول بشری امکان پذیر است، ارائه می دهد

مفسر مصرى جناب طنطاوى در تفسیر خود پس از این که توضیحاتى درباره عظمت جهان آفرینش مى دهد، موقعیت زمین را با این عبارت مجسم مى سازد: