دایناسور

فسیل جدیدی از یک گونه‌ی دایناسور ماقبل تاریخی نشان می‌دهد که این موجود دارای یک بخش فلس‌دار و یک بخش پردار بوده است.

کشفیات در بیشتر نقاط ایران نشان می‌دهند دایناسور‌های مختلفی از جمله تروپاد‌های گوشتخوار و کرک و پردار (آلوسورید و داینونیکوسور)، سروپود‌های گردن دراز، اورنیتوپود‌ها. بیشتر این دایناسورها اما در یک محوطه باستانی در کرمان کشف شده‌اند.

حداکثر عمق گودال آبی تام جا در مکزیک، هنوز کشف نشده است. اما اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که این گودال احتمالاً به هزارتویی از غارهای زیرآبی متصل است.

گل‌ها با وجود ظرافت بالا قدمتی هم‌اندازه با دایناسورها دارند؛ اما هنوز معلوم نیست که دقیقا چه زمانی به تکامل رسیدند.

طراحی شده توسط هوش مصنوعی

دانشمندان می‌گویند که برای جست‌وجوی حیات فرازمینی، به جای شکل امروزی حیات، باید گذشته زمین را الگو قرار داد.

کشف استخوان‌های فسیل شده در تایلند به عنوان گونه جدیدی از دایناسور ها شناسایی شده‌اند که بین 145 تا 200 میلیون سال پیش در اواخر دوره ژوراسیک می‌زیسته است.

فارغ از کشف اثر فوق در منطقه کرمان، در منطقه البرز، بخش مرکزی و نواحی شمال تهران (منطقه بلده نور) ردپاهای زیادی از دایناسورها پیدا شده که متأسفانه برخی از آنها به‌دلیل حرکات پوسته زمین و در اثر ریزش دامنه یا زلزله از بین رفته‌اند، اما کل منطقه البزر، از این نظر غنی است.

به نظر محققان این ردپا‌ها را دایناسور‌های سه انگشتی گوشت‌خوار موسوم به ددپایان، دایناسور‌های گیاه‌خوار موسوم به پرنده‌پایان و دایناسور‌های خمیده‌خزنده‌سان دارای پوست زره‌ای سخت حدود 110 میلیون سال پیش به جا گذاشته‌اند.

به نظر محققان این ردپا‌ها را دایناسور‌های سه انگشتی گوشت‌خوار موسوم به ددپایان، دایناسور‌های گیاه‌خوار موسوم به پرنده‌پایان و دایناسور‌های خمیده‌خزنده‌سان دارای پوست زره‌ای سخت حدود 110 میلیون سال پیش به جا گذاشته‌اند.