دلها

وصف آن گویم که او روح خداست آن که گفتارش همه ذکر خداست آن که در حکمت چو لقمان حکیم حدس او الهامی از سوی خداست صبر ایوب است، صبر آن عزیز همچو اسماعیل، در صدق و وفاست بت شکن، خصم همه نمرودیان چو خلیل الله، آن روح خداست پر خروش اندر مصاف کافران خشم و قهرش موسی عمران نماست از دم عیسایی آن رادمرد زنده دلها و همه اندیشه هاست خلق او یادآور «خلق عظیم » را ...

به نام خداوندی که از پاره ای گل وجودی ساخت و در او دلی بنهاد و از روح خود در او بدمید (1) و انوار جمال و جلال خود بر او بگسترد و آن را در کنف لطف خود همی پرورد و در قبضه صفات خود بداشت.

مسئله دیگر، مسئله آشنائی با زبان قرآن و تلاوت آن است. گروهی می پندارند منظور از تلاوت قرآن، تنها خواندن قرآن بقصد ثواب بردن است بدون آنکه چیزی از معانی آن درک گردد