دولت-وفاق-ملی

تجربه "بنگاه‌داری" در بانک‌ها و یا مؤسساتی مثل شستا هرگز خوشایند نبود. لکن تعجب اینجاست که برخی مدیران اقتصادی کشور تمایل به تکرار این تجربه تلخ دارند.

پزشکیان در دوراهی همکاری با چپ‌های نجیب یا نانجیب؛ کدامیک را برمی‌گزیند؟ این تصمیمی است که البته سرنوشت دولت پزشکیان را نیز تعیین خواهد کرد.

آن فعال سیاسی که نمی‌داند "وفاق ملی" هرگز هدف نیست بلکه مقدمه‌ای است برای کارآمدی و بهبود مشکلات اقتصادی مردم؛ اصولا باید بیشتر مطالعه و دقت کند.

چشم دوختن برخی مدیران رده بالای دولت به اندوخته‌های بینانسلی "صندوق توسعه ملی" در حالی است که برای پیشبرد پروژه‌های دولتی باید تا آنجا که می‌شود به درآمدهای در دسترس و بودجه‌های مقرر اکتفا کرد.

از ماجرای احضار قضایی شهردار زاهدان و عمل قوه قضائیه به وظیفه مدعی‌العمومی؛ می‌توان امید بیشتری داشت که قوه محترم قضائیه برای نجات مردم از جرم "گرانی بیقاعده" نیز وارد صحنه شود.

"وفاق" پیش‌شرط کارآمدی یا رفع حصر؛ کدامیک از این دو ترجمه بیشتر به درد دولت چهاردهم و رئیس جمهور پزشکیان می‌خورد؟!

دولت جدید برای حل مشکل مسکن و اجاره‌بها نباید و نمی‌تواند که از راه طی شده دولت سابق که عملا نتیجه خاصی در بر نداشت حرکت کند و باید طرحی نو دراندازد.

"وفاق ملی" باید بسترساز "کارآمدی" باشد اما برخی اصلاح‌طلبان در ظاهر دلسوزی برای پزشکیان و جریان چپ؛ وفاق را مقدمه فک حصر از فتنه‌گران و رفع انزوای سیاسی آنان معرفی می‌کنند!

در پنجمین روز بررسی صلاحیت کابینه پیشنهادی دکتر پزشکیان، جلسه اخذ رای اعتماد برگزار شد و تمامی وزرای پیشنهادی از مجلس رای اعتماد گرفتند.

اخباری شبیه به "افزایش پرداخت زکات" را باید بعنوان یک عصای موسوی در نظر گرفت که ریسمان ساحرانی که دائما پیرامون دین‌زدگی جامعه و جوانان القاگری می‌کنند را می‌بلعد.