دولت-پزشکیان

اصرار آمریکا و آذربایجان بر ایجاد دالان زنگزور در حالی است که ایران مخالفت قاطعی با آن دارد. برخی دیپلمات‌ها در این زمینه به "تجربه اوکراین" در رعایت نکردن خطوط قرمز روسیه هم اشاره کرده‌اند.

برخی چپ‌های ستادی در حالی بر لزوم "تحزّب" برای پیشرفت کشور تأکید می‌کنند که تجربه چین نشان می‌دهد حزب‌گرایی لازمه توسعه نیست.

ما عملا شاهد یک "سناریوی خطرناک اقتصادی" هستیم که با تأکید بر حذف ارز ترجیحی و انکار لزوم نظارت دولت بر بازار؛ فشار بر معیشت و سفره‌های مردم را تعقیب می‌کند.

آنان‌که در کنایه به نظام اسلامی از وطن و "ایران" حرف می‌زنند باید شجاعت داشته باشند و بگویند که ایران بدون نظام جمهوری اسلامی از نظر آنها چه شکل و شمایلی دارد؟!

عقب نشینی چپ‌ها در بزنگاه فراتر از یک تاکتیک انتخاباتی است و به نوعی استراتژی بقا در فضای سیاسی محدود ایران تبدیل شده است.

"جنبش دانشجویی" به‌ویژه طی 15 سال اخیر هرگز در معرض نقد قرار نگرفت و این یک آسیب بزرگ بود که موجب شد فعالان شاخه‌های مختلف این جنبش متوجه ایرادات خود نشوند.

یک اقتصاددان اخیرا ادعا کرده است که بخش عظیمی از جمعیت ایران برای تأمین زندگی روزمره به جست‌وجو در سطل‌های زباله روی آورده‌اند!

"پدیده بی‌دولتی در اقتصاد" چیست و چگونه می‌تواند یک بازار قوی را ضعیف کند، قدرت خرید مردم را از بین ببرد و موجب بروز گرانی دلبخواهی بشود؟

چرا سرعت دولت در ارائه دستاوردهای اقتصادی کند شد و چرا پزشکیان نتوانسته اثر رفتارهای درست و نجیبانه‌ای مثل کاهش درآمدهای مالیاتی دولت و کاهش تورم را پررنگ‌تر کند؟

لزوم عقلانی اصلاح ارزانی بیقاعده قیمت سوخت و نیز تدابیر دولت پزشکیان در این ماجرا که قبل از همه چیز از "پدیده شوک" جلوگیری کرد توانسته نظر کارشناسان منصف را به خود جلب کند.