ذی-طوی

لیت شعری این استقرت بک النوی بل ای ارض تقلک او ثری أ برضوی ام غیرها ام ذی طوی عزیز علی ان اری الخلق و لا تری و لا اسمع لک حسیسا و لا نجوی ترجمه ای کاش! می دانستم هجران، تو را در کجا مستقر کرده است

عزیز علی ان تحیط بک دونی البلوی و لا ینالک منی ضجیج و لا شکوی بنفسی انت من مغیب لم یخل منا بنفسی انت من نازح ما نزح عنا بنفسی انت امنیه شائق یتمنی من مومن و مومنه ذکرا فحنا بنفسی انت من عقید عز لا یسامی بنفسی انت من اثیل مجد لا یجاری بنفسی انت من تلاد نعم لا تضاهی بنفسی انت من نصیف شرف لا یساوی ترجمه چقدر بر من سخت است که (ببین ...

در برخی دیگر از روایات نیز ذکر شده که حضرت مهدی(ع) قبل از ظهور در «ذی طوی» به سر می برد و آن گاه که اراده الهی بر ظهور آن حضرت تعلق گیرد از آنجا وارد مسجدالحرام می شود.