رادیکالیسم

این وضعیت بدون تردید باعث تقویت رادیکالیسم در هر دو سو می‌شود. هم در سمت نیروهای مخالف وضع موجود و هم در سمت جریان حاکم. به عبارت روشن‌تر، نتیجه این روند یکدست‌سازی، نه‌تنها باعث شکل‌گیری رادیکالیسم در سمت نیروهای نزدیک حاکمیت است، بلکه باعث ایجاد نیروهای تندرو در سوی مقابل نیز می‌شود و در مجموع فضا را برای نیروهای میانه تنگ می‌کند.

رادیکال‌ها غالبا نظر مساعدی نسبت به "انتخابات" ندارند. در بهترین حالت، انتخابات را نهادی نسبتا قابل استفاده اما به شدت ناکافی برای تغییرات سیاسی و اجتماعی مد نظرشان می‌دانند. به همین دلیل، هر گاه مردمِ خواهانِ تغییرات سیاسی و اجتماعی حضور پررنگ و مکرری در خیابان‌ها داشته باشند، یعنی "عصر رادیکالیسم" فرا رسیده است.

یک فعال چپ در حالی تأکید کرده است مردم در انتخابات 1400 از گزینه اصلاح‌طلبان استقبال خواهند کرد! که این به معنی استقبال از "گرانی و آشوب" خواهد بود.

یک تحلیل‎گر مسائل سیاسی گفت: نخبگان سیاسی نباید در مقابل حرکت‌های رادیکالی، محافظه‌کاری پیشه کنند و در برابر حرکت‎های افراطی و تندروی‎ها موضع بگیرند.