رزق-معنوی

گرچه در هر یک از نعمت های خدا، دنیایی از اعجاب و شگفتی نهفته است؛ امّا شکل اختصاص بعضی رزق ها، شگفتی مضاعف دارد و کاملاً غافلگیر کننده و خارج از محاسبات عادّی، نصیب انسان می شود

کلمه «رزق» که معادل فارسی آن «روزی» است؛ یعنی هر چیزى که موجودى دیگر را در بقاى حیات و زندگی ‌اش کمک نماید، و در صورتى که آن رزق، ضمیمه آن موجود و یا به هر صورتى ملحق به آن شود، حیاتش ادامه مى ‌‌یابد

آنچه مخلوقات به آن منتفع شده و از خیر آن بهره ‌مند مى ‌شوند، رزق آنان بوده و خداوند هم رازق آن است. این مطلب گذشته از آیاتى که درباره رزق وارد شده، از آیات دیگرى هم که خلق و امر و حکم و ملک و مشیت و تدبیر و خیر را مخصوص خداوند دانسته، فهمیده مى‌ شود

کلمه «رزق» که معادل فارسی آن «روزی» است؛ یعنی هر چیزى که موجودى دیگر را در بقاى حیات و زندگی ‌اش کمک نماید، و در صورتى که آن رزق، ضمیمه آن موجود و یا به هر صورتى ملحق به آن شود، حیاتش ادامه مى ‌‌یابد

گرچه در هر یک از نعمت های خدا، دنیایی از اعجاب و شگفتی نهفته است؛ امّا شکل اختصاص بعضی رزق ها، شگفتی مضاعف دارد و کاملاً غافلگیر کننده و خارج از محاسبات عادّی، نصیب انسان می شود

آنچه مخلوقات به آن منتفع شده و از خیر آن بهره ‌مند مى ‌شوند، رزق آنان بوده و خداوند هم رازق آن است. این مطلب گذشته از آیاتى که درباره رزق وارد شده، از آیات دیگرى هم که خلق و امر و حکم و ملک و مشیت و تدبیر و خیر را مخصوص خداوند دانسته، فهمیده مى‌ شود

کلمه «رزق» که معادل فارسی آن «روزی» است؛ یعنی هر چیزى که موجودى دیگر را در بقاى حیات و زندگی ‌اش کمک نماید، و در صورتى که آن رزق، ضمیمه آن موجود و یا به هر صورتى ملحق به آن شود، حیاتش ادامه مى ‌‌یابد

آنچه مخلوقات به آن منتفع شده و از خیر آن بهره ‌مند مى ‌شوند، رزق آنان بوده و خداوند هم رازق آن است. این مطلب گذشته از آیاتى که درباره رزق وارد شده، از آیات دیگرى هم که خلق و امر و حکم و ملک و مشیت و تدبیر و خیر را مخصوص خداوند دانسته، فهمیده مى‌ شود

گرچه در هر یک از نعمت های خدا، دنیایی از اعجاب و شگفتی نهفته است؛ امّا شکل اختصاص بعضی رزق ها، شگفتی مضاعف دارد و کاملاً غافلگیر کننده و خارج از محاسبات عادّی، نصیب انسان می شود

آنچه مخلوقات به آن منتفع شده و از خیر آن بهره ‌مند مى ‌شوند، رزق آنان بوده و خداوند هم رازق آن است. این مطلب گذشته از آیاتى که درباره رزق وارد شده، از آیات دیگرى هم که خلق و امر و حکم و ملک و مشیت و تدبیر و خیر را مخصوص خداوند دانسته، فهمیده مى‌ شود