زاکانی

مدیرعامل پیشین مترو نوشت: صرفا بر اساس نتایج کارشناسی تصمیم گرفتم و این رو هم افتخار خودم میدونم.

مشکلات شهرداری تهران نتیجه انتخاب سیاسی اعضای نزدیک به جریان پایداری در شورای شهر بود که گزینه ای متخصص با کارنامه ای مرتبط یعنی دکترای عمران، نخبه دانشگاهی، طراح و مجری پروژه های دریاچه چیتگر، بزرگراه امام علی، بزرگراه صدر، تونل نیایش و مبدا طرح صنعتی سازی ساختمان را کنار گذاشتند تا علیرضا زاکانی را با مدرک نامرتبط شهردار تهران کنند.

روز گذشته مهدی اقراریان، عضو شورای شهر تهران ، در جریان دویست‌وپنجاه‌وچهارمین جلسه شورای شهر تهران از ارسال پیامک تهدید برای عضو شورای شهر تهران خبر داد.

امضاکنندگان نامه طی یکسال گذشته پیگیری کرده اند که مجموعه تحت امر جنابعالی به این مسائل برج میلاد با دانش بین المللی (و به شکل فنی) برخورد نمایند. ما ابراز کردیم که حاضریم مجانی و بدون دریافت یک ریال در این زمینه کمک کنیم. اما دریغ از حتی یک تماس تلفنی.

معاون پیشین محاسبات و پایش عملکرد شورای شهر تهران گفت: موافق خوانی‌ها و مخالف خوانی‌های اعضاء شورای شهر تهران در موضوع ماندن و رفتن زاکانی آدم را بیش‌تر از هر چیز یاد تعزیه می‌اندازد. در تعزیه همه اعضاء و نقش آفرینان باهم هستند و برای شور ایجاد کردن در ماجرای تعزیه به مخالف خوانی و موافق خوانی‌های پر حرارت دست می‌زنند.

«برخی‌ها با تخریب زاکانی می‌خواهند کار‌هایی که در دوره ششم شورای شهر در تهران انجام شده، یا پروژه‌های نیمه‌تعطیلی که راه افتاده و فعال شده از جمله یادگار امام (ره)، شهید شوشتری، شهید بروجردی و تهیه و خرید اتوبوس‌ها که یک اقدام و تحول بزرگی در تهران بود، دیده نشود

یک چهره سیاسی اصلاح‌طلب گفت: «زاکانی به‌جای اصرار بر ماندن در مسند شهرداری باید به نظر افکار عمومی و شورای شهر احترام بگذارد و کناره‌گیری کند. از مهم‌ترین منتقدان شهرداری در حال حاضر رفقای زاکانی هستند.»

یکی از بدترین اشتباهات سیاسی که مرتکب می‌شویم، کوشش برای یکدست شدن است. به غلط گمان می‌کنیم که اگر ما یکدست باشیم خیلی هماهنگ و بدون تنش کار خواهیم کرد و تصمیم خواهیم گرفت و همه امور در روال درستی قرار می‌گیرد.

در حال حاضر اعضای شورای شهر پایتخت به دو جناح حامیان محمدباقر قالیباف و علیرضا زاکانی تقسیم شده‌اند. حامیان قالیباف مصرانه در تلاش‌ هستند که پیش از پایان رسمی کار زاکانی در شهرداری تهران او را برکنار کنند.

کاش در دولت جدید روزنامۀ دولت دوباره همان روزنامۀ ایران شود که بود. حتی نه روزنامۀ تبلیغ دولت پزشکیان که روزنامۀ خواندنی و حرفه‌ای مثل همان سال‌های اولیه.  روزنامه ای که محمد بلوری یگانۀ روزنامه نویسیِ جوششی و ذوقی و مخاطب‌محور در آن صفحه حوادث را اداره می‌کرد. روزنامه‌ای که روزنامه بود.