واج آرایی تصویری نوعی جریان استقرایی است که وابسته به تصاویری است که خود گویای معانی خویش هستند، مجموعه این تصاویر یا عکس ها در کنار یکدیگر هدفش داستان سرایی نیست بلکه به دنبال کشفی در ذهن مخاطب است تا او را وارد حیطه ای از مفاهیم به نام «منطق استدلال» کند و درست از همین نقطه است که تصویر تبدیل به زبان می شود و عضوی جدایی ناپذیر از روایت فیلم.
