سیارک

برونو مرین؛ یکی از اخترشناسان می‌گوید: سیارک‌ها دائماً در حال حرکت هستند، بنابراین یافتن آن‌ها با استفاده از مختصات قبلی دشوار است. به همین دلیل، ما از بیش از 10000 داوطلب در سراسر جهان برای بررسی تصاویر هابل به صورت دستی استفاده کردیم.

گروه ماموریت «اسیریس-رکس» ناسا توانستند، آخرین نمونه‌های باقی‌مانده سیارک «بنو» را به نمایش بگذارند. بخشی از نمونه‌ها به دلیل گیر کردن بست‌ها چند ماهی قابل دسترسی نبودند، اما با تلاش محققان قابل دسترس شدند.

«دفتر هماهنگی حفاظت از سیاره مادری» ناسا، که وظیفه یافتن، ردیابی و ارزیابی خطرات مرتبط با سیارک‌های بالقوه خطرناک در منظومه شمسی را بر عهده دارد، می‌گوید برای این کار با یک ائتلاف جهانی از ستاره‌شناسان به نام «شبکه بین‌المللی هشدار سیارک‌ها» (IAWN) همکاری می‌کند.

دانشمندان تقریبا معادل یک بطری آب 12 اونسی را کشف کردند که در یک متر مکعب خاک روی سطح ماه به دام افتاده و از نظر شیمیایی به مواد معدنی پیوند خورده بود.

یک انفجار هسته‌ای، بیشتر انرژی خود را به شکل پرتو ایکس منتقل می‌کند. اگر انفجار هسته‌ای به یک سیارک برخورد کند، این تشعشعات قوی می‌توانند سیارک را بپوشانند و احتمالا همه مواد موجود در مسیر خود را تبخیر کنند.

دانشمندان ناسا فکر می‌کنند این سیارک ممکن است بقایای به جا مانده از هسته جرمی مثل یک سیاره باشد که لایه‌های بیرونی آن به مرور زمان کنده شده است.

سیارک سایکی متراکم‌ترین جسم در منظومه شمسی است و عمدتاً از فلزاتی غیر از آهن و نیکل و احتمالاً طلا، تشکیل شده است

آپوفیس در روز 13 آوریل 2029 به فاصله حدود 32 هزار کیلومتری زمین خواهد رسید. این فاصله‌ای است که ماهواره‌های مدار زمین‌همگام در آن می‌چرخند و 10 برابر از ماه ما نزدیک‌تر است. مهمان سال 2029 زمین در طول قرار ملاقات خود، در برخی از نقاط جهان حتی با چشم غیر مسلح نیز قابل مشاهده خواهد بود.

این سیارک که 2021 JA5 نامگذاری شده، چهارشنبه 15 شهریور از کنار سیاره زمین عبور می‌کند.

طبق اطلاعات ثبت شده در ردیاب سیارک ناسا، سیارکی به اندازه «81 بولداگ» قرار است دو روز دیگر از کنار زمین عبور کند