سیارک

هنگامی که سیارک آپوفیس 99942 در سال 2029 از کنار زمین عبور می‌کند، تعامل گرانشی بین این دو جسم، احتمالاً سطح سیارک را به طرز چشمگیری تغییر می‌دهد.

​اخیراً، اخبار مربوط به اجرام آسمانی و رویدادهای فضایی، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. یکی از این رویدادهای مهم، نزدیک شدن سیارکی به نام او ان 2024 به زمین است.

سیارکی به اندازه یک برج 620 فوتی با سرعت زیاد به زمین نزدیک می شود. ناسا گزارش داده است که سیارک 2024 JV33، یک صخره فضایی با عرض 620 فوت، در فاصله 2.85 میلیون مایلی با خیال راحت از زمین عبور خواهد کرد. اگرچه خطر برخورد وجود ندارد، اما اندازه و سرعت 30000 مایل در ساعت آن را به یک زمین نزدیک به زمین تبدیل کرده است.

محققان با دقت تاریخ 24 سپتامبر 2182 را به عنوان زمان احتمالی برخورد این سیارک با زمین تعیین کرده‌اند. اگرچه این تاریخ بسیار دور به نظر می‌رسد، اما آژانس فضایی آمریکا از هم اکنون تلاش‌های گسترده‌ای را برای منحرف کردن مسیر بنو آغاز کرده است.

محققان در بیانیه‌ای اعلام کرده اند: هیچ ریسکی وجود ندارد که این اجسام آسمانی نزدیک زمین با سیاره ما برخورد کنند، اما مشاهدات راداری طی فرایند گذر آن‌ها از کنار زمین رصد شده و یک تمرین ارزشمند برای سیستم دفاع سیاره‌ای به حساب می‌آید. همچنین این مشاهدات اطلاعاتی درباره جزییات اندازه، مدار، چرخش و سطح سیارک‌ها را فراهم می‌کند.

این روز‌ها سیارکی با نام «2011 UL 21» که آن را سیارک «قاتل سیاره» نیز می‌نامند، در حال نزدیک شدن به زمین است. این سیارک یکی از بزرگ‌ترین اجرامی است که تاکنون به زمین نزدیک شده است.

حداکثر عمق گودال آبی تام جا در مکزیک، هنوز کشف نشده است. اما اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که این گودال احتمالاً به هزارتویی از غارهای زیرآبی متصل است.

برونو مرین؛ یکی از اخترشناسان می‌گوید: سیارک‌ها دائماً در حال حرکت هستند، بنابراین یافتن آن‌ها با استفاده از مختصات قبلی دشوار است. به همین دلیل، ما از بیش از 10000 داوطلب در سراسر جهان برای بررسی تصاویر هابل به صورت دستی استفاده کردیم.

گروه ماموریت «اسیریس-رکس» ناسا توانستند، آخرین نمونه‌های باقی‌مانده سیارک «بنو» را به نمایش بگذارند. بخشی از نمونه‌ها به دلیل گیر کردن بست‌ها چند ماهی قابل دسترسی نبودند، اما با تلاش محققان قابل دسترس شدند.

«دفتر هماهنگی حفاظت از سیاره مادری» ناسا، که وظیفه یافتن، ردیابی و ارزیابی خطرات مرتبط با سیارک‌های بالقوه خطرناک در منظومه شمسی را بر عهده دارد، می‌گوید برای این کار با یک ائتلاف جهانی از ستاره‌شناسان به نام «شبکه بین‌المللی هشدار سیارک‌ها» (IAWN) همکاری می‌کند.