سیاه-چاله

سیاه‌چاله‌های نخستین، سیاه‌چاله‌های فرضی هستند که گفته می‌شود در چند ثانیه ابتدایی جهان شکل گرفته‌اند، زمانی که تمام مواد اولیه‌ای که بعدها ستارگان و کهکشان‌ها را ایجاد کردند، کنار هم فشرده‌تر بودند.

در یک کشف شگفت‌انگیز و کمی ترسناک، ناسا به‌تازگی موفق به شناسایی یک سیاه‌چاله عظیم شده که به نظر می‌رسد؛ مانند یک قاتل سریالی عمل می‌کند. این سیاه‌چاله ستاره‌ای را که بیش از حد به آن نزدیک شده بود، در یک فاجعه کیهانی از بین برده و بقایای آن را به‌سوی یک ستاره دیگر پرتاب کرده است.

اخترشناسان یک مخزن آب چشمگیر را در نزدیکی یک سیاه‌چاله پرجرم شناسایی‌کرده‌اند که دور یک اختروش، در فاصله بیش از 12 میلیارد سال نوری از ما، می‌گردد.

این سیاه‌چاله توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب شناسایی شده است.

تمام تلاش‌ها برای یافتن سیاه‌چاله‌های آغازین تاکنون بی‌نتیجه بوده است؛ درنتیجه پژوهشگران می‌گویند برای کشف آن‌ها باید ساختارشکن باشیم.

سیاه‌چاله‌ها یکی از جذاب‌ترین و در عین حال مرموزترین اجرام جهان هستی هستند که کیهان‌شناسان را به خود جذب کرده‌اند و سوالات بسیاری پیرامون آنها وجود دارد.

با اینکه «سیاهچاله» همیشه از رازآلودترین اجرام کیهانی بوده است اما اگر بدانید اجرامی به عنوان بزرگترین سیاه چاله وجود دارند که جرم آن‌ها چندین میلیارد برابر جرم خورشید است و شعاع آن‌ها از مدار نپتون هم فراتر می‌رود، احتمالا از عظمت این اجرام کیهانی شگفت‌زده می‌شوید.

فرضیه‌ای بنیادی نشان می‌دهد سیاه‌چاله‌ها می‌توانند عامل انبساط جهان باشند. یک بررسی جدید اولین شواهد این فرضیه را ارائه می‌کند.

سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم یا ابرسیاه‌چاله‌ها برخی از چشمگیرترین و با جرمی حدود یک میلیارد برابر جرم خورشید در عین حال ترسناک‌ترین اجرام کیهان هستند که ما می‌دانیم مدت‌های باورنکردنی طولانی وجود داشته‌اند.

پژوهشی جدید، جایگزینی را برای سیاه‌چاله‌ها پیشنهاد داده و نشان می‌دهد این اجرام ممکن است چیزی که فکر می‌کنیم نباشند.