سیاه-چاله

با اینکه «سیاهچاله» همیشه از رازآلودترین اجرام کیهانی بوده است اما اگر بدانید اجرامی به عنوان بزرگترین سیاه چاله وجود دارند که جرم آن‌ها چندین میلیارد برابر جرم خورشید است و شعاع آن‌ها از مدار نپتون هم فراتر می‌رود، احتمالا از عظمت این اجرام کیهانی شگفت‌زده می‌شوید.

فرضیه‌ای بنیادی نشان می‌دهد سیاه‌چاله‌ها می‌توانند عامل انبساط جهان باشند. یک بررسی جدید اولین شواهد این فرضیه را ارائه می‌کند.

سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم یا ابرسیاه‌چاله‌ها برخی از چشمگیرترین و با جرمی حدود یک میلیارد برابر جرم خورشید در عین حال ترسناک‌ترین اجرام کیهان هستند که ما می‌دانیم مدت‌های باورنکردنی طولانی وجود داشته‌اند.

پژوهشی جدید، جایگزینی را برای سیاه‌چاله‌ها پیشنهاد داده و نشان می‌دهد این اجرام ممکن است چیزی که فکر می‌کنیم نباشند.

با استفاده از یک اپلیکیشن جدید علمی شهروندی که توسط کنسرسیوم سیاهچاله هلندی توسعه داده شده است، عموم مردم می‌توانند به کنسرسیوم کمک کنند تا هزاران تصویر را مرتب کنند تا اهداف بالقوه مورد علاقه شناسایی شوند.

ستاره‌شناسان پس از تماشای بلعیده شدن یک ستاره‌ نزدیک به سیاه‌چاله‌های بزرگ و تلاش برای پیش‌بینی زمان غذا خوردن یک سیاه‌چاله موفق شده‌اند که گامی روبه‌جلو را در درک رفتار غذایی این حفره‌های کیهانی بردارند.

با وجود شهرت سیاه چاله‌ها تشخیص آنها کار ساده‌ای نیست.  همه سیاهچاله‌ها توسط یک مرز یک طرفه‌ که نور را به دام می‌اندازد و به آن «افق رویداد» گفته می‌شود، احاطه شده‌اند که از آن هیچ نوری ساطع نمی‌شود.

متولدین دهه‌های 60 و 70 خورشیدی در حالی به تدریج از مرحله ازدواج و فرزندآوری عبور می‌کنند که تشکیل خانواده توسط آنان می‌تواند به خروج از سیاهچاله جمعیتی و بهبود هرم سنی کشور کمک کند.

سیاه چاله ها می‌توانند حتی ستاره‌ هایی با جرم میلیاردها برابر خورشید را هم نابود کنند. اگر یک روز متوجه شویم که یک سیاه چاله سرگردان وارد منظومه شمسی شود، چه اتفاقی در انتظار ما خواهد بود؟

اینشتین و دانشمندان هم‌عصر او مثل آرتور ادینگتون نمی‌توانستند مفهوم سیاه‌چاله‌ را بپذیرند؛ اما دلیل مقاومت آن‌ها با وجود تمام شواهد موجود چه بود؟