سیاه-چاله

بسیاری از ما نام سیاهچاله های فضایی را شنیده ایم و شاید کم و بیش اطلاعاتی درباره آن‌ها داشته‌باشیم. سیاهچاله ها یکی از پدیده های پیچیده، مرموز و شگفت انگیز طبیعت هستند که درک ماهیت آن‌ها کار آسانی نیست اما شگفت انگیزتر از آن، پدیده دیگری به نام سفیدچاله است.

سیاه‌چاله‌ها مکان‌هایی از فضا هستند که در آنجا کشش‌های گرانشی بسیار زیاد است به طوری که حتی نور‌ها هم نمی‌توانند از آن عبور کنند.

به تازگی دانشمندان یکی از سریعترین سیاه چاله‌های جهان هستی را کشف کرده‌اند که با سرعت نور به دور خود می ‌چرخد و حرکت می‌کند. اشعه‌های ایکس از سیستم ستاره‌ای واقع در کهکشان راه شیری، پیدایش چنین چاله‌ی سیاهی خبر می‌دهد.

مدت زمان زیادی از مرگ پروفسور استیون هاوکینگ اختر فیزیکدان معروف نمی گذرد و جامعه علمی دنیا همچنان در سوگ این دانشمند به سر می برد. به همین بهانه نیز سازمان فضایی اروپا تصمیم گرفته که به شیوه خود از مقام هاوکینگ تقدیر و تشکر به عمل آورده و اقدامی ماندگار را به عنوان یادبودی از وی انجام دهد.

سیاه‌چاله‌ها جا‌هایی در فضا هستند که گرانش بقدری قوی است که هیچ چیز حتی نور نمی‌تواند از آن بگریزد، منشا سیاهی سیاه‌چاله همین است. تصور امروزی ما از سیاه‌چاله براساس نظریه نسبیت عام اینشتین شکل گرفته است.

ابر سیاه‌ چاله ناحیه‌ای از فضا-زمان است که از فروپاشی ستاره های عظیم تشکیل می شوند و حالا محققان از ارتباط مستقیم بین حجم آنها و تشکیل ستاره های جدید خبر داده اند.

زمانی که یک جسم از کنار سیاه چاله ای در حال عبور باشد، با نیروهای کِشنده فوق العاده قوی رو به رو می شود که آن را در هم می فشارد و یا باعث کشیده شدن و در نهایت از هم گسیختگی کامل آن جسم می شود.