هر آنچه از کارگردان فیلم های ساده و صمیمی و آرامی مثل شیار 143 و نفس در ذهن دارید، کنار بگذارید -که البته فیلم های خوبی هم بودند- چون در ساخته جدیدش نشان می دهد که می تواند اولین فیلمساز زن تاریخ سینمای ایران باشد که صحنه های اکشن و درگیری سرشار از گلوله و خون و رنج و و دلهره و البته در خدمت تعریف و تم داستان را به خوبی اجرا کند
