شیرین-کننده

سوربیتول که اولین‌بار در سال 1872 توسط شیمیدان فرانسوی جوزف بویس-بوندران کشف شد، یک الکل قندی است که طبیعتاً در میوه‌ها و سبزیجات وجود دارد. این ترکیب شیمیایی از گروه پلیول‌ها محسوب می‌شود و به دلیل ساختار شیمیایی خاص خود، خواص و کاربردهای منحصربه‌فردی دارد.

در این مطالعه دلیلی وجود دارد که شاید بخواهید، یا ممکن است نخواهید، به قهوه‌تان شکر اضافه کنید.

ملاس محصول جانبی فرایند تولید شکر است و ویتامین و مواد معدنی بیشتری در مقایسه با شیرین‌کننده‌های دیگر دارد. در این مقاله، هرآنچه را لازم است درباره ملاس بدانید با ما همراه باشید.

آیا می‌دانید که شیرین‌کننده‌ها هم خوب و بد دارند و تمام خوراکی‌های شیرین در گروه محصولات غذایی ناسالم قرار نمی‌گیرند؟

اریتریتول یکی از عناصر موجود در فهرست رو به رشد شیرین‌کننده‌های غیر قندی است که در غذاهای کم‌کالری و بدون قند یافت می‌شود.

شیرین‌کننده مصنوعی سوکرالوز میکروارگانیسم‌های موجود در انتهای شبکه‌های غذایی آبزی را تخریب می‌کند.

یک مطالعه جدید هشدار می دهد که مصرف مقادیر بالاتر شیرین کننده مصنوعی زایلیتول ممکن است خطر حمله قلبی و سکته را افزایش دهد.

استویا یا شیرین برگ گیاهی است که به شدت مزه شیرینی دارد و از قرن شانزدهم میلادی برای نوشیدنی‌های شیرین استفاده می‌شود.

شکر نارگیل نوعی شیرین‌کننده است که در سال‌های اخیر بسیار محبوب شده. این شکر را از درخت نارگیل می‌گیرند و می‌گویند در مقایسه با شکر معمولی ارزش غذایی بیشتر و شاخص گلیسمی کمتری دارد.

برخی از شیرین‌کننده‌های موجود در غذا و نوشیدنی، باکتری‌های طبیعی و سالم را به عوامل بیماری‌زا تبدیل می‌کند.