غر-زدن

ابراز دلخوری‌ها و خستگی‌ها به مقدار کم مانند مسکنی برای استرس‌های‌تان عمل می‌کند و در این مطلب برای‌تان می‌گوییم چرا معمولا غُر می‌زنیم و بابت این غر زدنها حس خوبی هم داریم

غُرزدن و شِکوه در این روزهای خانه‌نشینی اگر بی‌ملاحظه و با ذهنیت منفی انجام شود محیط خانه را به آشوب کشیده جهنم می‌کند؛ اما اگر بتوانیم این رفتار غریزی و مفید برای کاهش استرس و ناراحتی را مدیریت کنیم.

اگر شما پدر و مادری هستید که به غر زدن درباره وضعیت اقتصای عادت دارید، این گزارش می‌تواند شما را از آسیبی که متوجه فرزندانتان است، آگاه کند.

اول مطمئن شوید شوهرتان در حال حاضر آمادگی شنیدن حرف‌های شما را دارد، سپس بگذارید بداند موضوعی که می‌خواهید در موردش حرف بزنید واقعا برای‌تان مهم است. موضوع صحبت شما هر چه که باشد، او معمولا می‌تواند توصیه‌های شما را تحمل کند، اما غُر زدن‌تان را نه!

ابراز دلخوری‌ها و خستگی‌ها به مقدار کم مانند مسکنی برای استرس‌های‌تان عمل می‌کند و در این مطلب برای‌تان می‌گوییم چرا معمولا غُر می‌زنیم و بابت این غر زدنها حس خوبی هم داریم

غر زدن و شکایت کردن رفتاری است که در بیشتر گروه‌ها دیده می‌شود. غرولند کردن تا حدودی تسکین دهنده‌ی استرس است، اما اگر به حالت خشم و نشخوار فکری تبدیل شودمی‌تواند تخریب کننده باشد.

«چرا دیشب زباله ها رو بیرون نبردی، یادت باشه اونا رو امشب بیرون بذاری. فردا بچه را باید ببری مدرسه، مادرم می خواد بیاد اینجا و تازه هیچی هم توی خونه نداریم و

گاه پیش می آید که مشکلات و فشارهای روحی آن قدر زیاد می شوند که ما شروع به گله و شکایت می کنیم. درست است که تخلیه روانی، حس خوبی را به ما منتقل می کند؛ ولی آیا بدن از این شرایط جان سالم به در می برد؟

غرزدن همیشه واکنشی بی اهمیت تلقی شده که هویت مستقلی ندارد. در فرهنگ های لغت نیز ذیل مدخل غرزدن عموما اشاره شده که به نوعی ترکش های سخن گفتن با حس آمیخته با خشم، عصبانیت و ناخرسندی است. اگر بیشتر وارد جزییات شویم، وقتی وجه اعتراضی و خشم آلود سخن از معنای واجد ارزش خارج می شود، اصطلاحا می گویند طرف غرغرو است.