غیبت-کبری

شیخ صدوق از امام جواد (علیه السلام) از امیر المؤمنین (علیه السلام) نقل می کند: « قائم ما غیبتی طولانی دارد و شیعیان در دوران غیبت مانند گله ای هستند که سرپرست خود را نمی یابند

الف. منابع معتبر منابع شریعت، کتاب خدا و سنت یعنی قول و فعل رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و امامان معصوم (علیهم السلام) است

ب. منابع غیر معتبر (1) غیر از پیامبران الهی کسی نمی تواند از خواب به عنوان منبعی برای تشریع احکام استفاده کند

بحث امکان تشرّف در زمان غیبت را با حدیثی از امام صادق (علیه السلام) آغاز می کنیم: «قال ابو عبدالله (علیه السلام): للقائم غیبتان: إحداهما قصیرة و الاُخری طویلة، الغیبة الاُولی لا یعلم بمکانه فیها إلّا خاصّة شیعته، و الاُخری لا یعلم بمکانه فیها إلّا خاصّة موالیه»

پایان غیبت صغری پس از گذشت بیش از هفتاد سال دوران غیبت صغری، امام زمان (علیه السلام) طیّ توقیع مهمی به علی بن محمّد سمری قدس سره پایان غیبت صغری را اعلام فرمود

پیشینه این بحث، به ادیان قبل از اسلام بر می گردد که در امّت های پیشین به سطح وسیع اتّفاق افتاده است، امّا به یقین، عقیده به رجعت یکی از مسائل مهم اعتقادی شیعه است که از جهات مختلف اهمیت داشته و از ابتدای ظهور اسلام، بر آن تأکید شده است

1. غیبت صغرا با شهادت امام عسکری علیه السّلام و آغاز امامت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در سال 260 دوره رمزآلود و تربیتی غیبت آغاز می شود

یک تن از نویسندگان بر یکی از بخش های نظریه مهدویت اعتراض کرده می گوید: نعمانی در نیمه قرن چهارم هجری، برای دو غیبت مهدی استدلال کرده ولی مؤلفان قبل از او به چنین چیزی نپرداخته اند و به ذکر یک غیبت اکتفا کرده اند

مقدمه یکی از ارکان مهم پژوهش در باب روایت تاریخی نظریه مهدویت و مصلح جهانی، نمایندگی و نیابت امام است که برهه زمانی مهمّی از نظریه مهدویت را به خود اختصاص داده است، به ویژه آن که مهدی (عج) در آن دوره، در برزخ میان حضور و غیبت بوده است، صرف نظر از این که افراد نابابی در این میان می کوشیدند تا از مقام نمایندگی و سفارت امام در جهت مقاصد دنیوی و کس ...

فصل سوم   چرا غیبت؟   علت، فلسفه یا حکمت غیبت در منابع غیبت از احکام تعبدی   پیش از آن که به مبحث بسیار مهم علت غیبت بپردازیم، گوشزد نمودن این نکته بسیار لازم است که، غیبت از احکام تعبدی است، و هر چند برای آن عللی را متذکر شده اند، اما این علت ها تنها می تواند به عنوان حکمت غیبت، و نه علت آن، مورد توجه قرار گیرد