غارتگری اجتماعی عبارت است از این که رفتار فرد در موقعیت های مختلف زندگی و کار به گونه ای است که گویی تصور می کنند به هر شیوه ممکن می توانند و باید از مجموع منابع و فرصت هایی که در اختیار دارند حداکثر انتفاع یا بهره جویی را داشته باشند فارغ از آن که این بهره جویی یا استفاده چه پیامدهایی برای سازمان محل کار یا به طور کلی برای جامعه دارد.