قرآن‌کریم

نقدی بر ضرب المثل مشهور/ موسی به دین خود، عیسی به دین خود!پس این ضرب المثل اگر به معنای اباحه گری و بی تفاوت بودن نسبت به همه افکار و مذاهب باشد قطعا باطل است، اما اگر به معنای تساهل در حیطه زندگی اجتماعی در جهت هم زیستی مسالمت آمیز باشد پذیرفتی خواهد بود.

نقدی بر ضرب المثل مشهور/ موسی به دین خود، عیسی به دین خود!پس این ضرب المثل اگر به معنای اباحه گری و بی تفاوت بودن نسبت به همه افکار و مذاهب باشد قطعا باطل است، اما اگر به معنای تساهل در حیطه زندگی اجتماعی در جهت هم زیستی مسالمت آمیز باشد پذیرفتی خواهد بود.

نقدی بر ضرب المثل مشهور/ موسی به دین خود، عیسی به دین خود!پس این ضرب المثل اگر به معنای اباحه گری و بی تفاوت بودن نسبت به همه افکار و مذاهب باشد قطعا باطل است، اما اگر به معنای تساهل در حیطه زندگی اجتماعی در جهت هم زیستی مسالمت آمیز باشد پذیرفتی خواهد بود.

نقدی بر ضرب المثل مشهور/ موسی به دین خود، عیسی به دین خود!پس این ضرب المثل اگر به معنای اباحه گری و بی تفاوت بودن نسبت به همه افکار و مذاهب باشد قطعا باطل است، اما اگر به معنای تساهل در حیطه زندگی اجتماعی در جهت هم زیستی مسالمت آمیز باشد پذیرفتی خواهد بود.

صبر به (فتح صاد) و (سکون باء) در لغت به معنی «شکیبایی» در نظر گرفته می‌شود و در اصطلاح، ترک شکایت به غیر خدا از رنج و درد و آلام است، نه به خدا. چنان‌که خداوند تعالی ایوب(ع) را به صبری که ورزیده بود، تمجید فرمود: { إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً }[1]؛ پس اگر بنده در رفع خسران‌ها و ضررها خدای را بخواند، از لحاظ صبر بر او عیب و نقصی نیست.[2]

صبر به (فتح صاد) و (سکون باء) در لغت به معنی «شکیبایی» در نظر گرفته می‌شود و در اصطلاح، ترک شکایت به غیر خدا از رنج و درد و آلام است، نه به خدا. چنان‌که خداوند تعالی ایوب(ع) را به صبری که ورزیده بود، تمجید فرمود: { إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً }[1]؛ پس اگر بنده در رفع خسران‌ها و ضررها خدای را بخواند، از لحاظ صبر بر او عیب و نقصی نیست.[2]

صبر به (فتح صاد) و (سکون باء) در لغت به معنی «شکیبایی» در نظر گرفته می‌شود و در اصطلاح، ترک شکایت به غیر خدا از رنج و درد و آلام است، نه به خدا. چنان‌که خداوند تعالی ایوب(ع) را به صبری که ورزیده بود، تمجید فرمود: { إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً }[1]؛ پس اگر بنده در رفع خسران‌ها و ضررها خدای را بخواند، از لحاظ صبر بر او عیب و نقصی نیست.[2]

صبر به (فتح صاد) و (سکون باء) در لغت به معنی «شکیبایی» در نظر گرفته می‌شود و در اصطلاح، ترک شکایت به غیر خدا از رنج و درد و آلام است، نه به خدا. چنان‌که خداوند تعالی ایوب(ع) را به صبری که ورزیده بود، تمجید فرمود: { إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً }[1]؛ پس اگر بنده در رفع خسران‌ها و ضررها خدای را بخواند، از لحاظ صبر بر او عیب و نقصی نیست.[2]

صبر به (فتح صاد) و (سکون باء) در لغت به معنی «شکیبایی» در نظر گرفته می‌شود و در اصطلاح، ترک شکایت به غیر خدا از رنج و درد و آلام است، نه به خدا. چنان‌که خداوند تعالی ایوب(ع) را به صبری که ورزیده بود، تمجید فرمود: { إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً }[1]؛ پس اگر بنده در رفع خسران‌ها و ضررها خدای را بخواند، از لحاظ صبر بر او عیب و نقصی نیست.[2]

صبر به (فتح صاد) و (سکون باء) در لغت به معنی «شکیبایی» در نظر گرفته می‌شود و در اصطلاح، ترک شکایت به غیر خدا از رنج و درد و آلام است، نه به خدا. چنان‌که خداوند تعالی ایوب(ع) را به صبری که ورزیده بود، تمجید فرمود: { إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِراً }[1]؛ پس اگر بنده در رفع خسران‌ها و ضررها خدای را بخواند، از لحاظ صبر بر او عیب و نقصی نیست.[2]