این مقاله نقدی است بر مصاحبه ای که در شماره 52 کیان با آقای مصطفی ملکیان با عنوان «دویدن در پی آواز حقیقت » به چاپ رسیده است. نویسنده ابتدا مطالب مصاحبه را در هفت بند دسته بندی کرده و سپس به نقد آنها پرداخته است. در اینجا بخشی از مهمترین نقدها می آید.
