شاید اگر تیم مانچینی در حد اسپانیا یا فرانسه شانس قهرمانی داشت، او قید آن همه پول را میزد و از روی نیمکت ایتالیا برنمیخاست. اما او ترجیح داد به عنوان مربی ایتالیا طعم دو بار ناکامی را نچشد. نرسیدن به جام جهانی، کافی بود. شکست در یورو 2024 و سپس عزل از مقام سرمربیگری تیم ملی ایتالیا، طبیعتا هیچ خوشایند نبود.