مخلص

حب به نام و نان، مانع اخلاص 

حب به نام و نان، مانع اخلاص 

حب به نام و نان، مانع اخلاص 

حب به نام و نان، مانع اخلاص 

اخلاص،یعنی خالص کردن و اخلاص در عمل و ایمان یعنی اینکه انگیزه اصلی در انجام کارها، بندگی و رضای ذات حق تعالی باشد، نه رضایت غیر او

بحث در آداب واخلاق اهل علم بود. نخستین ادب از آداب مربوط به حوزویان را در نوشتار پیشین , تحت عنوان[ اخلاص در نیت] مطرح نمودیم . دراین بخش , به ادامه آن پرداخته و درباره[ اخلاص در عمل] مطالبی را عنوان می کنیم .

عرفان مخلصانه امام حسین علیه السلام دارای دو بعد علمی و عملی است. بعد علمی بر پایه معرفت شهودی استوار است و در بعد عملی به جهاد مصلحانه می انجامد.

در فطرت و نهاد انسان حس خداجویی می درخشد و عشق به او تبلور دارد. این میثاق الهی در همگان به ودیعت گذاشته شده و این پیمان ربّانی با روح وروان آنان آمیخته گردیده است، ولی گاهی در اثر غفلت غباری آن را می گیرد و یا به علت گناه و عصیان از بین می رود

گروه اندیشه:‌ استاد مرتضی خوانساری در جلسه تفسیر قرآن ذیل تفاوت «مخلِص» و «مخلَص» در قرآن گفت: مخلِص یعنی کسی که خود را برای خدا خالص می‌کند و مخلَص کسی است که برای خدا اخلاص یافته است.

به تعبیر لطیف محقق طوسی «پارسی اخلاص، ویژه کردن باشد» (1) ؛ یعنی، انسان قلبش را مخصوص حق کند تا احدی جز «مقلب القلوب» در حرم دل او راه نیابد و البته اگر انسان محب شود، صحنه نفس را برای محبوب، خالص می کند؛ چون می داند که محبوب با مبغوض، جمع نمی شود.