مذاکره

می توانیم شرایط برگزاری مذاکره را - مثلا در قالب تفاهم های قبلی یعنی برجام و رفع تحریم ها یا هر شرط دیگری - تعیین کنیم و در عین انتقاد از نحوه مواجهه ترامپ، عزتمندانه در رسانه ها و یا رسما توسط میانجی ها اعلام کنیم و در واقع ابتکار عمل را به دست بگیریم.

فاطمه مهاجرانی در پاسخ به سوالی درباره ممنوعیت پرواز‌های ایران به لبنان گفت: نمی‌توانیم بپذیریم کشور ثالثی [اسرائیل] که دلش هم برای هیچکدام از ما نمی‌سوزد برای ما تصمیم بگیرد. تصمیمی متناسب با منافع دو کشور گرفته خواهد شد.

ایران برای مذاکره با حاکمان سوریه و هر کشور دیگری که منافع ملی‌مان ایجاب می‌کند، نیازی به واسطه ندارد. روسیه و قطر و فلان کشور دیگر بیش و پیش از آنکه به فکر ما باشند دنبال تأمین منافع خود هستند.

ظاهراً اگر سه موضوع مذاکره، حجاب و اینترنت به هر صورتی موضوعیت خود را از دست بدهند، برخی امامان جمعه دیگر مطلبی برای گفتن و بهانه‌ای برای توپ و تشر ندارند!

برخی از اصلاح طلبان هنوز باور نکرده‌اند که رئیس‌جمهور آمریکا شمشیر را برای ایران از رو بسته و صحبت از مذاکره که آن را صرفاً در رسانه مطرح می‌کند، خروجی جز تسلیم ندارد.

سخنگوی دولت گفت: «ایرانیان اهل مذاکره هستند، اما زیر بار حرف زور نمی‌روند، نمی‌شود با لبخند برنامه فشار حداکثری را ابلاغ کرد.»

واکنش‌های داخلی حائز اهمیت است؛ به ویژه اظهارات مسعود پزشکیان و عباس عراقچی به عنوان رئیس جمهور و رئیس دستگاه دیپلماسی. هر دو نفر با خردمندی و هوشمندی بر این نکته تأکید کردند که آمریکا به دنبال تضعیف ایران است، نه توافقی سازنده.

رهبری تاکید کردند با سران آمریکا هیچ صحبتی نداریم و راه خودمان را، آنچه که مصلحت نظام است، ادامه می‌دهیم.

حسین علائی ، فرمانده سابق نیروی دریایی سپاه و تحلیل‌گر ارشد سیاست خارجی معتقد است که چنانچه دونالد ترامپ از نیل به هدف خویش از طریق افزایش فشارها به ایران مأیوس شود، ممکن است پیش شرط های خود جهت مذاکره با ایران را کنار بگذارد. در آن زمان ممکن است شرایط برای مذاکرات غیر رسمی دو کشور فراهم شود.

ترامپ معتقد است که باید از همان ابتدا به دنبال اهداف بزرگ و جاه‌طلبانه بود. او می‌گوید که اگر قرار است مذاکره کنید، بهتر است برای یک توافق عالی تلاش کنید، نه صرفاً یک توافق متوسط.