عالم بزرگوار شیخ مفید(ره) می نویسد: طبق ادله گذشته،آن حضرت دانشمندترین مردم زمانه بود و بیش از همه حافظ کتاب الهی وخوش صداترین آنان در قرائت قرآن بود. هنگام قرائت، آهسته و حزن آور می خواند ومی گریست و شنوندگان هم گریه می کردند، اهل مدینه او را «زین المجتهدین »می نامیدند. (1)