مشرق‌نیوز

یک نماینده مجلس در انتقاد شدید از رهاشدگی بازار و گرانی بیقاعده، این سؤال را پرسیده است که چرا هیچیک از طرف‌های نظارتی بر بازار نظارت نمی‌کنند!؟

هیچ مقام رسمی سابقی در هیچ حاکمیت بزرگی در دنیا علیه سیاست‌های روز کشورش و علیه مصالح ملی موضع‌گیری نمی‌کند. اما روحانی و ظریف این کار را کردند!

"خودرو" و مسکن باید از کالای سرمایه‌ای به یک کالای مصرفی تبدیل شود. مسئله‌ای که برای داشتن یک اقتصاد پیشرفته همه باید به سمت آن عزیمت کنیم.

مشاغل پزشکی و درمانی یک نیاز اقتصادی، ملی و حکومتی هستند نه پله‌ای برای ثروتمند شدن و انجام کارهای بدون زحمت! لذا اشخاصی که تمنای ثروتمندی و یا شغل‌های لوکس را دارند باید به بخش خصوصی بروند.

دولت همواره از کمی بودجه و زیاد بودن مخارج بروکراسی شکایت دارد. اما در این میان چرا کسی از درآمدهای رها شده دولت و یا قوانینی که موجب صرفه‌جویی هستند ولی اجرا نمی‌شوند سخنی نمی‌گوید؟

"نخبه" کیست و چرا یک سیستم حکمرانی باید برای استفاده از نخبگان و مراقبت از آنها برنامه همیشگی داشته باشد؟

روند احیا و بهره‌برداری واحدهای صنعتی راکد و نیمه فعال در دولت پزشکیان از سرعت خوبی برخوردار است و آمارهای خوبی در این زمینه به گوش می‌رسد.

معاون اول رئیس‌جمهور در یک جمله طلایی برای اقتصاد کشور بیان کرد که اعتقاد دارد در داخل کشور سرمایه کافی وجود دارد. اما این تحقق "سرمایه‌گذاری داخلی" چه شروط و الزاماتی دارد؟

هر پیشرفتی در سیاست و اقتصاد از جزئیات شروع می‌شود نه از کلیات دهان پُرکنی مثل "لزوم کاهش تورم"(!) قانون خوب و مترقی کالابرگ از جمله همین جزئیات مهم است که باید از آن دفاع کرد.

این بدیهی بود وزیری که در دهه 90 و در عین تورم پایین از امکان سیاست نفت در برابر غذا حرف می‌زد؛ امروز و در دهه جدید که تورم در حدود 30 درصد قرار دارد هم طبیعتا به صحنه می‌آید و سیاه‌نمایی می‌کند!