مقام-رضا

مقام رضا این است که انسان پس از انجام سعی و تلاش برای رسیدن به مقاصد خویش در حد توان و استعدای که خداوند به او داده است اگر نتوانست به آنچه خواست اوست برسد در قلبش هیچگونه حالت اعتراض نسبت به خداوند نباشد و به آن چه خداوند در مورد او رقم زده است کاملا راضی و خشنود باشد.

مقام رضا این است که انسان پس از انجام سعی و تلاش برای رسیدن به مقاصد خویش در حد توان و استعدای که خداوند به او داده است اگر نتوانست به آنچه خواست اوست برسد در قلبش هیچگونه حالت اعتراض نسبت به خداوند نباشد و به آن چه خداوند در مورد او رقم زده است کاملا راضی و خشنود باشد.

رضا در لغت به معنای خشنودی[1]و ضد سخط[2] است و به معنای اختیار کردن[3] نیز آمده است و اصل این ماده به موافقت میل آدمی به آنچه با آن مواجه است[4]دلالت دارد

مقام رضا این است که انسان پس از انجام سعی و تلاش برای رسیدن به مقاصد خویش در حد توان و استعدای که خداوند به او داده است اگر نتوانست به آنچه خواست اوست برسد در قلبش هیچگونه حالت اعتراض نسبت به خداوند نباشد و به آن چه خداوند در مورد او رقم زده است کاملا راضی و خشنود باشد.

گاهی در تاریخ، انسانهای بزرگ وارجمندی یافت می شوند که مدال افتخارانسانیت را می گیرند وبر قله رفیع شکوه و جلال می ایستند واز محدوده ی زمان خود پا را فرا ترنهاده و زندگیشان برای همیشه در پیشانی تاریخ می درخشد و همواره الگوی بزرگ وعمیق برای انسانهای حق جو می شوند، چنین انسانهایی نمونه هایی ممتاز هستند که گویی برای خود آفریده نشده اند، بلکه به همگان ت ...